Private school, Sportdag, kapper en Womensday

Hallo allemaal, hier weer een verslagje van afgelopen week. Hij is weer vrij lang, sorry daarvoor!

Afgelopen zondag hebben we weer vrij rustig aan gedaan. Viola en ik hebben nog lessen voorbereid en aan ons stageverslag gewerkt. Verder gewoon lekker gerelaxed en genoten van ons weekend.

Maandag zijn we in de ochtend gaan kijken op de school van mr. Kalima. Afgelopen weekend hebben we namelijk getwijfeld over een wissel van scholen omdat we weinig ontwikkeling zien op onze huidige stageschool. De privéschool van mr. Kalima zou één van de opties zijn omdat daar het Engels niveau van de leerlingen beter is. Dit is ook één van de dingen die we hebben gezien. Behalve dat zijn de klassen kleiner(max 35 kinderen) en zie je (uiteraard) aan de kinderen dat ze van rijkere ouders afkomen. Ook pasta en rijst in een bakje kwam hier tevoorschijn in de pauze.
Wat ons verder wel ook verbaasde was dat het onderwijs eigenlijk volledig het zelfde was. Wij hadden voordat we gingen de indruk dat het allemaal beter georganiseerd zou zijn en dat het allemaal sneller zou gaan. De manier van lesgeven, het tempo en de hoeveelheid opdrachten per les was echter precies het zelfde. Dit betekende voor ons in ieder geval dat de wisseling voor ons onderwijs niet veel zou veranderen.
De sfeer in het team was overigens ook veel fijner. Omdat je met een kleiner team werkt (kleine 10 leerkrachten op 200 kinderen i.p.v. 43 leerkrachten op 2000 kinderen) is het allemaal wat gezelliger.

’s Middags hebben we zelf les moeten geven op de MUBS, een normale dag eigenlijk. Wel met kleine stapjes nieuwe dingen geprobeerd. Een spelletje om voorkennis te activeren en bij Viola lukte het zelfs al om een liedje te doen (ik had daar geen tijd voor). Mijn leerkracht was helaas weer de hele dag afwezig en leek daarmee onze afspraken van het evaluatiegesprek afgelopen woensdag niet echt na te leven. De leerkracht van Viola was er wel, maar ging na de break weg omdat een leerkracht van de Mpongwe High School was overleden afgelopen weekend. De begrafenis duurt hier dus blijkbaar drie dagen, maar woensdag werd de goede man pas echt begraven. De leerkracht van Viola is deze middag dus naar het funeralhouse gegaan om hem te bezoeken.

Dinsdag was een nieuwe dag en we zouden na de break naar de funeralhouse gaan om mee te maken hoe een Zambiaanse begrafenis eraan toe ging. We zouden met mijn leerkracht gaan, omdat die er maandag niet was en de leerkracht van Viola al was geweest. Bleek dat mijn leerkracht dus ook maandag naar de funeralhouse was gegaan (maar ze zijn elkaar er niet tegen gekomen…). Uiteindelijk zijn we dus met z’n tweeën na de break vertrokken na het funeralhouse. Ik heb voor de break wel nog uitgebreid kunnen praten met mijn leerkracht en hij nam zijn begeleidingsrol ineens heel serieus, heel fijn! (Hierbij vertelde hij mij overigens dat hij op maandag nooit aanwezig zal zijn…)
De weg naar het funeralhouse is een behoorlijk lange. Gelukkig kwamen we op de heenweg de truck van het guesthouse tegen en die heeft ons niet zo ver er vandaan afgezet. Het probleem was wel dat we alleen waren. We hebben dus gezien waar het funeralhouse was, maar we voelden ons niet vrij genoeg om naar binnen te gaan omdat we man niet hebben gekend. Uiteindelijk zijn we dus maar weer terug gelopen. Bij het funerealhouse was het wel heel druk en het zag er gezellig uit. Ik heb begrepen dat er meer een feest van wordt gemaakt (waar bier uiteraard niet kan ontbreken!).

Die dinsdagavond heb ik persoonlijk ook een minder fijn bericht ontvangen, mijn opa is namelijk overleden die avond. Niet geheel onverwachts, maar toch een flinke klap om van hieruit te verwerken. Gelukkig heb ik veel contact met het thuisfront en heb ik veel steun van Viola en Kevin. Ook jullie berichtjes via facebook en mail hebben me goed gedaan, dank daarvoor! Wat betreft mijn reis veranderd er niets, ik heb besloten om in Zambia te blijven.

Woensdag hadden we vrij i.v.m. de begrafenis van de leerkracht van de highschool waar vrijwel alle leerkrachten van de MUBS heen gingen. Voor mij fijn, want zo heb ik even een dagje gehad om het verlies te verwerken. Viola is die middag nog met de truck naar Luanshua geweest en heeft daar o.a. nieuwe schoenen gekocht. Verder heeft ze kleine theelichtjes meegenomen zodat we iedere avond een kaarsje aan kunnen steken ter nagedachtenis aan mijn opa, super lief van haar!

Donderdag was sportdag op onze school, dus we moesten in de ochtend al aanwezig zijn. Nadat we ons lichtelijk hadden verslapen (7 uur werden we wakker terwijl school normaal om 7 uur begint) bleek onze haast weer eens tevergeefs. Toen we om 7.45 aankwamen op school waren ze nog met de voorbereidingen bezig. Daarnaast waren veel kinderen en leerkrachten nog niet eens aanwezig. Voordat ik het door had kreeg het onderdeel schaken(!!!) in de schoot geworpen om te leiden. Verder waren er nog de atletiek onderdelen rennen, verspringen en speerwerken. Uiteindelijk begon om 9 uur, half 10 dan het geheel. Het waren de ‘zone wedstrijden’. In de Mpongwe zone zitten een tiental scholen die het in de onderdelen tegen elkaar opnemen. De beste worden gekozen voor de district wedstrijden (Mpongwe district bestaat uit 16 zones) en de beste daarvan gaan de provinciale wedstrijden (copperbelt province). Leuk om een keer mee te maken en heel anders dan in Nederland. Meeste kinderen deden namelijk niet mee. De meeste kinderen stonden aan de kant te supporteren of niets te doen. Het rennen gebeurde uiteraard op blote voeten, op een met gras begroeit veld in de volle zon. Het schaken heb ik op bepaald moment gelukkig kunnen overdragen aan een andere leerkracht.
Na de lunch (uiteraard Nshima met kip) gingen de wedstrijden verder, maar zijn wij naar huis gegaan. We hoefden namelijk niets te doen en waren de hele ochtend al alleen maar aan het kijken en niets aan het doen (niet zo ons ding..)

’s Middags hebben we een poging gewaagd om naar de kapper te gaan, en hoe. Pious, de guesthouse manager, is een super leuke kerel waar we geregeld een lolletje mee trappen. Wij hebben hem dus op gegeven moment gevraagd of we hier ook naar de kapper konden. Gisteren besloten we dus te gaan en we wilden graag dat hij mee ging. Dus we gingen met z’n vieren naar de kapper (Viola hoefde haar haren niet te knippen uiteraard) en hoe? Afgelopen week hebben ze een oude groene bakfiets van stal gehaald en daarmee zijn we richting de markt gegaan. Ik begon met fietsen, blijkt dat het ding scheef is en dat met name naar rechts sturen vrijwel onmogelijk is op een onverharde weg. Na wat geduw van Pious en veel gelach hebben we gewisseld. Op de geasfalteerde weg ben ik op gegeven moment uitgestapt om Pious een beetje te helpen door te duwen, fiets hij weg…. Dus ik half rennend (vooral lopend) erachter aan. Toen besloot Kevin een kans te wagen (hij had tot dan toe op zijn ‘normale’ fiets gefietst). Ik ging op zijn fiets, en Pious en Viola achterin in de bak. Het is hem nog best goed afgegaan ook als je je bedenkt dat de fiets behalve scheefheid ook de eigenschappen van drie knikkende velgen en legen banden bezit! Toen we bijna op de markt waren ging het echter mis, de scheefheid van de fiets nam het over en met een mooie bocht naar links reed Kevin met bakfiets, Viola en Pious het hoge gras in, bijna het maisveld in. Je kunt je voorstellen dat we allemaal in een deuk lagen en de mensen om ons heen ons ook met scheve glimlach aankeken.
Helaas was de kapper die we nodig hadden niet aanwezig. De andere kappers zouden, in Pious zijn woorden, niet kunnen omgaan het haar van een witte en onze haren verpesten. Dus zijn we terug gefietst met onze haren op ons hoofd en kun terug kijken op een geweldig avontuur. Volgende keer hebben we hopelijk meer geluk.

Vandaag, vrijdag, was international Womensday. Hier een nationale feestdag waarop geen lessen zijn. Op uitnodiging van de leerkrachten zijn we rond 11 uur richting de school gegaan met de gedachten dat de leerkrachten daar zou zijn om het gezellig te maken. Er stond echter een kleine tent (voor de hooggeplaatste) en een kleine muziek installatie. Verder zaten er heel veel vrouwen in de schoolbanken buiten in de schaduw. Er waren dus blijkbaar optredens met dans en muziek. Helaas hebben we in de twee uur dat we daar zijn geweest maar weinig dans gezien en hebben we vooral veel toespraken gehoord. Viola heeft wel nog een mooi Chitenge gekregen omdat het vrouwendag was.

Komend weekend komt Steffie naar Mpongwe. Ze is een student facility management bij Zuyd en loopt stage bij een olifantenweeshuis in Lusaka. We gaan haar hier een beetje rondleiden en het lekker gezellig hebben. Hopelijk kunnen we ook een keer naar Lusaka gaan.

Verder zijn er deze week extreem veel powercuts. Op dinsdag na al iedere avond. De mensen hier beginnen al te klagen dat het er te veel zijn. In het begin hebben we twee tot drie weken geen powercut gehad. 2 keer in de week is nog wel te doen, maar zo vaak wordt op bepaald moment beetje vervelend…

Daarnaast merken we dat het regenseizoen ten einde loopt. De middagen worden steeds warmer en temperaturen gaan makkelijk over de 30 graden, lekker zweten dus, but that’s Africa!

Dat was het weer. Na het weekend weer een nieuw verslag!