First week of teaching

De eerste les-geef-week op de Mpongwe Upper Basic School zit erop. Na een redelijk negatief begin van de week hebben we de week toch met een positief gevoel kunnen afsluiten.

Let op: ik sta niet in voor enige schade die de lengte van dit verslag toe kan brengen aan ogen of gemoedstoestand!

Vol goede moed zijn we deze maandag morgen vertrokken naar school. Onze lessen goed voorbereid en klaar om de lessen te geven. Het bleek dat het deze maandagmiddag wel al mogelijk was om rond 13.10 uur te beginnen met lesgeven (vorige week was het niet vroeger dan 13.30 uur). Toen we de klas in liepen werd ik eerst weer op de gebruikelijke manier begroet door de leerlingen. Nadat ik de leerlingen had laten zitten had ik eerst precies verteld wie ik was en wat ik kwam doen, dit is vorige week niet echt duidelijk gemaakt aan de leerlingen. Vervolgens heb ik door twee leerlingen roze en blauwe kaartjes laten uitdelen. Roze voor de meisjes en blauwe voor de jongens. Toen ze deze hadden gekregen heb ik ze de kaartjes eerst laten dubbelvouwen om vervolgens hun naam erop te laten schrijven. Iedere opdracht die ik ze gaf (vouw het papier dubbel, schrijf je naam erop) moest ik 4 of 5 keer herhalen. Sommige kinderen keken me aan alsof ik chinees praatte (Het was Engels natuurlijk). Gelukkig heeft Isaac (dat is mijn groepsleerkracht, zijn achternaam is veel te moeilijk!) in Bemba nog wat kunnen helpen.

Vervolgens ben ik begonnen met de rekenles (cijferend optellen). De instructie ging best goed, de kinderen leken al vrij goed te weten hoe het ging. Toen heb ik ze, zoals voorbereid, 5 sommen gegeven om te maken in hun schrift. Dan zie je al vrij snel het tempo verschil naar voren komen. Sommige kinderen zijn al na 5 minuten klaar, terwijl anderen nog maar amper de eerste som aan het opschrijven zijn. Onze voorbereiding bevatte daarnaast het samen met de leerlingen nakijken. Vorige week hebben we gezien dat de leerkracht alle 50 schriften van een klas persoonlijk nakijkt, om dit werk te voorkomen wilden we leerlingen schriften laten uitwisselen en het werk van elkaar laten nakijken. Dit ging dus al niet, omdat de leerkracht iedere dag een krabbeltje moet zetten in ieder schrift. Daarnaast raadde Isaac het me af omdat leerlingen elkaar dan gingen lastig vallen om het nakijken enzovoorts. Uiteindelijk heb ik dus alle vijftig schriften na zitten kijken, terwijl veel leerlingen niets aan het doen waren. De schriften moeten overigens ook aan het einde van de dag mee, dus na school kun je niets meer doen.

Na de break was er Engels. Het niveau van het Engels is me weer behoorlijk tegen gevallen. Isaac vertelde me gisteren dat veel leerlingen niet eens Engels kunnen lezen of schrijven. Vervolgens verwachten ze wel dat leerlingen een onderwerp als ‘Human rights’ kunnen volgen, dacht het niet! Na vijf keer gezegd te hebben dat ze iets in hun schrift over moesten schrijven vanaf het bord heb ik Isaac gevraagd het even in Bemba te zeggen. Omdat onze voorbereiding weer niet ging werken heb ik ter plekke een opdracht verzonnen voor de leerlingen (die IK vervolgens weer moest nakijken..). Ook in deze opdrachten zie je terug dat leerlingen geen flauw idee hebben van wat ze opschrijven of wat ze aan het doen zijn. Het lijkt wel of ze lezen en schrijven hebben overgeslagen afgelopen jaren en nu in grade 6 dit voor het eerst doen.

Als laatste was er Science, over gezondheid. Het ging over verschillende voedingstoffen en we hebben de eerste (koolhydraten) behandeld. Na de instructie van deze heb ik ook hier weer een opdrachtje uit de mouw geschut. Ook deze schriften moest ik vervolgens weer nakijken. En daardoor doen de leerlingen het laatste kwartier helemaal niets, want de leerkracht MOET alle schriften hebben nagekeken voor 17.00 uur.
Na deze dag was ik moe. Na vorige week te hebben gekeken was er al een beetje schrik en moesten we even wennen aan het niveau. In onze voorbereiding hebben we daarom geprobeerd sommige dingen iets anders aan te pakken met het idee een beetje verandering te kunnen brengen. Na vandaag weten we dat we eerst volledig terug moeten naar hun lesgeven en van daaruit verder moeten bouwen. Ook al bevalt ons dat lesgeven niet, we zullen wel moeten.

Viola heeft overigens een nog vervelendere dag gehad: er was een leerling bewusteloos omgevallen in haar klas. Haar leerkracht was op dat moment uit de klas. Een leerling is haar vervolgens gaan halen (zonder Viola te vertellen wat er was gebeurd). Op een bepaald moment stonden er zo’n 4 of 5 leerkrachten in de klas, allemaal te kijken. Viola is mij vervolgens in halve paniek komen halen niet wetende wat ze moest doen. Tegen die tijd werd het kind naar buiten gedragen door een paar leerkrachten om naar het ziekenhuis gebracht te worden. Dit ging achterop een fiets, met zijn achterwerk, terwijl één leerkracht zijn bovenlijf vast hield en een andere leerkracht zijn benen. En zo gingen ze lopend naar het ziekenhuis. Uiteindelijk bleek dat de leerling al sinds 7.00 uur op school was (het was rond 16.00 uur gebeurd) en hij had niet gegeten of gedronken op school, terwijl het heel warm was.

Dinsdag zijn we weer met verse moed vertrokken naar school. Deze ochtend hadden we onze lessen al een beetje aangepast zodat we meer in de richting van het Zambiaanse lesgeven zouden gaan. Na maandag hadden we ons gerealiseerd dat we nog te snel waren geweest met het proberen van nieuwe dingen. We moeten terug naar het Zambiaanse lesgeven, als we dan onder de knie hebben en de kinderen aan ons gewend zijn kunnen we nieuwe dingen brengen. De kanttekening dat we het Zambiaanse lesgeven helemaal niet prettig vinden moet wel gemaakt worden!

De dinsdag verliep best redelijk. De organisatie van de dag ging in ieder geval vrij goed. Als je me vraagt wat ze die dag geleerd hebben, dan kan ik je daar geen antwoord op geven. Bij het nakijken van de schriften bleek wederom dat de kinderen gewoon niet weten en snappen wat ze opschrijven. Ze doen wel wat je van ze vraagt, maar snappen….

Isaac liet me deze dag ook alleen voor de klas staan. Hij is misschien één of twee keer 5 minuten binnen geweest. Daarnaast is hij om 16.00 uur vertrokken om naar het kind uit de klas van Viola te gaat wat in het ziekenhuis zou liggen. Woensdag hoorden we echter dat de leerling al naar huis was, dus is hij ook naar huis gegaan.

Om het ijs verder te breken heb ik aan het einde van de dag geprobeerd om galgje met de groep te spelen. Na mijn uitleg leken(….) ze het te snappen. Toen ik vroeg wie de eerste letter wilde raden bleef het echter stil (een krekel geluidje zou niet misstaan…). Dus ik de eerste letter voor gedaan, en weer de vraag gesteld wie een letter wilde raden, en weer bleef het stil. Zelfs toen ik een kind vroeg om een letter keek het kind verlegen weg en zei niets. Dat was dus de gemiddelde inbreng van de leerlingen, niets!

Oh ja, maandag kwam Isaac ook met de mededeling dat ik woensdag en donderdag alleen voor de klas zou staan aangezien hij iets moest gaan regelen voor een transfer die hij had aangevraagd naar Ndola, fijn!
Woensdag stond ik dus alleen voor de klas. Toch verliep deze dag voor mijn gevoel vrij goed. Bij het nakijken van de boeken zag ik al meer goede antwoorden dan op maandag en dinsdag. Ook kwamen er heel af en toe vragen van kinderen. Tijdens een stukje herhaling van rekenen is het mij zelfs gelukt om een kind op het bord om een opdracht te laten maken voor de rest van de groep.

Ook het niveau van het Engels viel weer op. Toen ik leerlingen die te laat waren vroeg waarom ze te laat waren, konden ze me geen antwoord geven. Volgens de wiskunde leraar (aardige vent waar ik eerder op de middag mee had staan praten over het lesgeven) was dat omdat ze geen Engels konden spreken. Dan schiet het dus niet op hé.

Donderdag ging voor mijn gevoel weer een stukje beter. Ik heb gewoon weer de drie lessen kunnen geven zoals dat altijd gaat. Tijdens de dag kreeg ik steeds meer contact met de kinderen en lukte het me regelmatig om een lolletje te maken. Ook aan het einde van de dag, toen de kinderen naar huis gingen (sommige kinderen vinden het leuk om dan een handje te geven, op de Bundeling was dat overigens altijd zo!), kwamen sommigen nog even een lolletje trappen. Heel fijn dus!

Er is nog veel werk te verrichten wil ik voor mijzelf echt een prettig gevoel krijgen bij het lesgeven. Ondanks dat denk ik dat de eerste stappen gemaakt zijn, ook al zijn we helemaal terug bij het begin. Ook na een gesprek met Twan (onze coördinator van de PABO) vandaag kregen we dit gevoel. Morgen hebben we nog een gesprek met mr. Kalima om een beter algemeen beeld te krijgen van het onderwijs hier Zambia.
Met veel kleine stapjes, maak je uiteindelijk een grote stap.

Prettig weekend alvast!