Weekend in Mpongwe

Zondag 10 februari, een normale zonnige dag hier in Mpongwe. In Nederland is iedereen zich klaar aan het maken om te gaan carnavallen. Flink uitgedost naar de optocht kijken en daarna gezellig het café in om een fijne hoeveelheid bier en andere alcoholische dranken het systeem in te werken, lekker toch! Alle foto’s op facebook laten me het toch een beetje missen, maar de ervaring hier maakt het dubbel en dwars goed!

Afgelopen dagen zijn vrij rustig verlopen. Afgelopen vrijdag zijn we met Mr. Kalima naar het immigratiekantoor geweest om ons aan te melden, zodat men weer dat we in Mpongwe verblijven. Daarna heeft Mr. Kalima ons voorgesteld bij het gemeentehuis en bij een departement van het ministerie van onderwijs hier in Mpongwe.
Nog voor de middag waren we weer terug in het Guesthouse en op het programma stond verder niets. Totdat Edina kwam. Edina onze poetsvrouw kreeg van een collega een levende kip en die moest geslacht en gebakken geworden voor enkele gasten die ook in het Guesthouse verblijven. Edina zag ons 3’tjes aan tafel zitten en Kevin kreeg de eer om de kip te slachten.
Eerst dachten we dat het een grapje was, maar blijkbaar was het toch serieus. Met wat kleine tips en enkel het (botte) blad van een mes heeft Kevin de nek van de kip rustig doorgesneden.
Verder hebben we die middag niets meer gedaan.

s’Avonds waren we uitgenodigd om bij Mr. Kalima thuis te komen eten. Met flesjes bier en een zaklamp op zak zijn we op weg gegaan naar het huis van Mr. Kalima. Bij aankomst bleek dat er net een powercut was begonnen toen we aan het lopen waren. Gelukkig hadden we onze zaklampjes om de weg te kunnen vinden in het huis. Enkele minuten later was er weer stroom en konden we genieten van een overheerlijk Zambiaans kost met uiteraard Nshima. Omdat we heel erg gastvrij werden ontvangen voelde het al snel als thuis.
Nadat de flesjes leeg waren en de overheerlijke maaltijd onze buikjes gevuld hadden zijn we onze weg vervolgd naar het Guesthouse. Omdat er geen zon meer aan de hemel was te bekennen hebben we onze weg moeten zoeken m.b.v. onze zaklampen.

Gisteren, zaterdag, hebben we vrijwel niets gedaan. Na het ontbijt hebben ben ik met Kevin naar de markt geweest voor brood en melk, daarna nog even de was gedaan, gedoucht en daarna filmpje gekeken, spelletje gespeeld en een boekje gelezen.
Gisterenavond zijn we wel nog naar de bar van Elizabeth geweest om iets te gaan drinken met de Jongeren groep die GCMF heeft gesteunt/steunt. Dit was heel gezellig en we hebben leuk met een aantal mensen kunnen praten. Al hebben we wel ook met eigen ogen kunnen zien dat de bezigheid van veel Zambiaanse jongeren in het weekend dronken worden is. Er is niet veel anders te doen…. Wel goed om te zien dat er ook één jongen was die helemaal geen alcohol dronk!

Vanmorgen zijn we naar de kerk van mr. Kalima geweest. Mr. Kalima is dus naast lid van het steering comittee van GCMF en eigenaar van een privé school ook predikant voor de katholieke kerk in Mponwe. Geen wonder dat iedereen hem kent.
De dienst duurde zo’n anderhalf uur. De hele mis was in bemba, heel jammer want we hebben er niets van verstaan. Zingen kunnen ze wel heel goed hier. Iedereen zingt mee en ze klappen erbij. Als de mensen in de kerk vandaag zouden meedoen aan een korenwedstrijd dan zouden ze misschien nog best ver komen, zo goed klonk het! Daarnaast kreeg je in de kerk een gevoel van saamhorigheid, waar ik in Nederland meer het idee heb dat ik er als individu zit.
Aan het einde moesten we met z’n drieën gaan staan en werden we welkom geheten in Mpongwe, waarna iedereen klapte voor ons. Heel bijzonder!

De rest van de dag zal voor ons rustig verlopen. We hebben geen verdere plannen. Vanaf morgen begint het echte leven. Kevin begint om 7.00 uur op de plot van het VTC en Viola en ik worden om half 1 verwacht op school. Viola en ik hoeven dus niet perse zo vroeg op, maar toch hadden we liever ook om 7.00 uur begonnen. We zijn heel benieuwd wat komende week ons gaat brengen. We weten nu hoe de mensen hier zijn en hoe de kinderen zijn (behoorlijk verlegen, er komt althans niet veel uit), maar wat betekend dat voor het lesgeven dadelijk? Only time will tell!

Hier nog een paar leuke feitjes, wist je dat…
- Bijna alle vrouwen hier pruiken dragen???? (hun eigen haar wordt heel kort gehouden, als ze het lang laten groeien dan krult het heel erg en wordt het vaak ook niet zo lang)
- We al een aantal powercuts hebben meegemaakt ondertussen? Het begon afgelopen woensdag, toen waren er twee in de avond. Sindsdien iedere dag minstens één keer.
- Alle kinderen hier de woordjes ‘How are you?’ kennen? Het antwoord (fine) kennen ze vaak nog niet. Maar ze vragen je wel altijd netjes hoe het met je gaat!

Een hele fijne carnaval allemaal, en drink er ook eentje van/op ons!