Een lekkere week!!
Door: Chris Schrouff
Blijf op de hoogte en volg Chris
17 Maart 2013 | Zambia, Mpongwe
Weer een week voorbij, weer een nieuw verslag!
Na de geweldige dinsdag (youthday) zijn we woensdagochtend verder gegaan met het voorbereiden van lessen voor de die dag. Deze keer hadden we een quiz voorbereid over de verschillende vitaminen en hadden we bij Engels, aangezien het thema muziek is, besloten te gaan zingen. Toch gingen we die middag met dezelfde tegenzin naar school wat we afgelopen week ook hadden gehad.
Bij Engels was, ondanks dat het thema muziek was, deze les ook het lezen heel belangrijk. Afgelopen week kwam Isaac namelijk ineens aanzetten met een handleiding van de Engels methode. Heel fijn, maar waarom kon dat niet eerder dacht ik toen. In de handleiding stond gelukkig wat nu echt de bedoeling was bij deze les (lezen). In de eerste week, toen ik had geobserveerd, had ik Isaac een keer met een leesles bezig gezien, maar ik wist niet meer precies hoe. Wetende hoe de respons van de kinderen is als het om Engels gaat, heb ik Isaac gevraagd de les te geven (aan het einde zou ik wel nog een kleine stukje instructie doen over voorvoegsels). Uiteindelijk werd het voor mij een heel interessante les waarin ik ten eerste goed heb kunnen zien hoe je een leesles bij deze kinderen het beste kunt aanpakken. Daarnaast heb ik ook gezien hoe moeilijk de kinderen het Engels vinden. Na het gezamenlijk lezen werden de kinderen voor het bord gehaald om één of twee zinnen alleen te lezen. Gelijk werd al duidelijk dat niet iedereen durfde. Diegene wat wel durfden konden over het algemeen best goed lezen. Voor sommige kinderen had ik ook veel respect omdat ze het probeerden terwijl eigenlijk bleek dat ze het helemaal niet kunnen. Op dat moment besloot ik dat ik hier de resterende tijd dat ik hier ben extra aandacht aan wil gaan besteden, met de hoop dat over twee weken, als ik weg ga, zoveel mogelijk kinderen Engels durven te lezen, of het nu goed is of niet. (het zingen is overigens niet meer gelukt die dag…)
Mooiste moment van die dag was de vitamine quiz. Ik had de groep verdeeld in 5 kleinere groepjes. Ieder groepje kreeg van mij 4 gekleurde kaarten met de letters A, B, C en D. Iedere letter was dus een vitamine. Op het bord schreef ik iedere keer een vraag met een bepaalde vitamine als antwoord, die kaart moest dan omhoog gehouden worden. De antwoorden mochten ze opzoeken in hun boeken (uit het hoofd zou waarschijnlijk moeilijk worden gezien het niveau). Uiteraard heb ik ook de score bij gehouden van alle groepjes, want er moest een winnend groepje komen. Met hulp van Isaac (als vertaler waar nodig) was het een super leuke activiteit. Alle kinderen waren betrokken bezig, aan het opzoeken en aan het overleggen. En als de vraag goed was werd er natuurlijk geklapt!
Toen we terug liepen na deze schooldag konden we eindelijk zeggen dat we echt een leuke dag hadden gehad, heerlijk!
Donderdagochtend hebben we weer lessen voorbereid en weer geprobeerd wat kleine activiteiten te gebruiken. Vandaag moest ik ook met de kinderen gaan zingen. Viola had het al een aantal keer gedaan, maar bij mij was het er nog niet van gekomen. In de ochtend heb ik dan ook even de tijd genomen om het volklied te typen en een stuk tekst uit het Engels boek(om te oefenen met lezen). Op school hebben we deze documenten kunnen uitprinten waarbij we konden zorgen voor één blaadje voor twee kinderen. Isaac nam de leiding bij het oefenen van het volkslied, en hoe. Eerst had hij een leerling een stok uit een struikje laten halen. Voordat ik het wist stond hij dirigerend voor de klas. Maar goed dat hij geen conservatorium heeft gedaan, maar lachwekkend was het zeker! Daarnaast werkte het ook voor de kinderen. Tussendoor heeft Isaac hier en daar nog gewerkt aan de uitspraak van sommige woorden.
Hierna heb ik het overgenomen want toen Viola met haar groep had gezongen was er nog een liedje naar voren gekomen: There’s no one like Jezus. Alle liedjes hier gaat trouwens over het geloof, iets anders kennen ze niet. Een super mooi liedje, wat ze ook het Bemba kunnen. Ook mijn kinderen konden het nummer, in het Engels en in het Bemba. Uiteindelijk hebben we beide groepen in mijn klaslokaal bij elkaar gezet en hebben ze samen het volkslied en There’s no one like Jezus gezongen, wat was dat weer leuk zeg! Ten eerste komt er ongelofelijk veel geluid uit die kinderen als ze zingen (laat staan als ze met 80 zijn). Daarnaast hoort bij het tweede lied ook een kleine dansje, super! Isaac stond er weer dirigerend voor en danste vrolijk mee. Gelukkig hebben we een klein stukje vast kunnen leggen op film.
De reden waarom we dit oefenen is omdat we donderdag a.s. een skypegesprek hebben met een school in Heeten. De Vastenactie is op dit moment aan de gang, en is één van de sponsoren van GCMF. De Vastenactie heeft ons verzocht om met lesmateriaal te komen en dit skypegesprek is er een onderdeel van. Komende week gaan we nog verder oefenen en dan komt er ook nog een keyboard bij, ik ben benieuwd!
Vrijdag zijn we redelijk vroeg al naar Luanshua vertrokken om boodschappen te doen en te pinnen. Na een wandeling over de markt (waar we weer een behoorlijk aantal chitenge’s hebben kunnen scoren) zijn we eerst richting de bank gelopen. Na Kevin probeerde ik ook te pinnen. Maar ik kreeg de melding dat mijn kaart niet geldig was, en ik kreeg hem niet terug…. Dus ik in halve stress de bank in gelopen en gaan vragen. Kwam ik uiteindelijk bij een persoon uit die me vertelde dat mijn bank dan een opdracht had gegeven om de kaart in te houden. Dus ik gaan bellen, bleek dat dat niet het geval was. Er was niets mis en geen blokkades. Dus ik terug naar de bank en dat verteld. Kwam er weer een verhaal dat er dan waarschijnlijk een technisch mankement was, maar dat ze de pas niet zomaar terug konden geven. Ik heb dan uiteindelijk wel kunnen regelen dat ik zaterdag terug kon komen met mijn paspoort en dan zou ik de pas misschien terug krijgen (geen garanties…). Uiteindelijk maar verder gegaan en boodschappen gedaan bij de shoprite en vervolgens terug naar huis.
Zaterdag weer terug naar Luanshua (eigenlijk wil je dat niet twee keer op een weekend, maar goed) om mijn kaart terug te krijgen. Uiteindelijk ging het vrij makkelijk. Dezelfde kerel als vrijdag zat er en hij zag mij al klaar zitten met mijn paspoort. Hij riep me bij me toen hij nog met een andere klant bezig was, vergeleek mijn paspoort met mijn kaart en schreef mijn paspoortnummer op in een boek. Wat restte was alleen nog een handtekening van mij en ik had mijn pas terug. Wat een opluchting!! Na wat snelle boodschapjes zijn we weer naar de markt geweest en hebben we weer chitenge’s gekocht. Viola heeft inmiddels 56 meter doek(zo’n 10 kg) en ik 40 meter doek (zo’n 7 kg). Vooral Viola gaat het niet redden met de kilogrammen met de koffers en zal dus waarschijnlijk een pakketje gaan opsturen, haha!
Zondag was een lekker rustig dagje. Na een week met bewolking en veel regen was het eindelijk weer lekker zonnig. Na zowel mijn kleren als mijzelf te hebben gewassen hebben we lekker ontbeten. Na het ontbijt ben ik met Viola aan ons stageverslag gaan werken. Deze avond heeft de vader van katleen voor ons gekookt aangezien hij maandag jarig is, kippen ragout, het was heerlijk!!
Afgelopen woensdag zijn Katleen en Stijn teruggekomen. Ook de ouders van Katleen zijn meegekomen en zullen tot ergens volgende week hier blijven. Leuke mensen waarmee we al lekker hebben kunnen kletsen.
Na de geweldige dinsdag (youthday) zijn we woensdagochtend verder gegaan met het voorbereiden van lessen voor de die dag. Deze keer hadden we een quiz voorbereid over de verschillende vitaminen en hadden we bij Engels, aangezien het thema muziek is, besloten te gaan zingen. Toch gingen we die middag met dezelfde tegenzin naar school wat we afgelopen week ook hadden gehad.
Bij Engels was, ondanks dat het thema muziek was, deze les ook het lezen heel belangrijk. Afgelopen week kwam Isaac namelijk ineens aanzetten met een handleiding van de Engels methode. Heel fijn, maar waarom kon dat niet eerder dacht ik toen. In de handleiding stond gelukkig wat nu echt de bedoeling was bij deze les (lezen). In de eerste week, toen ik had geobserveerd, had ik Isaac een keer met een leesles bezig gezien, maar ik wist niet meer precies hoe. Wetende hoe de respons van de kinderen is als het om Engels gaat, heb ik Isaac gevraagd de les te geven (aan het einde zou ik wel nog een kleine stukje instructie doen over voorvoegsels). Uiteindelijk werd het voor mij een heel interessante les waarin ik ten eerste goed heb kunnen zien hoe je een leesles bij deze kinderen het beste kunt aanpakken. Daarnaast heb ik ook gezien hoe moeilijk de kinderen het Engels vinden. Na het gezamenlijk lezen werden de kinderen voor het bord gehaald om één of twee zinnen alleen te lezen. Gelijk werd al duidelijk dat niet iedereen durfde. Diegene wat wel durfden konden over het algemeen best goed lezen. Voor sommige kinderen had ik ook veel respect omdat ze het probeerden terwijl eigenlijk bleek dat ze het helemaal niet kunnen. Op dat moment besloot ik dat ik hier de resterende tijd dat ik hier ben extra aandacht aan wil gaan besteden, met de hoop dat over twee weken, als ik weg ga, zoveel mogelijk kinderen Engels durven te lezen, of het nu goed is of niet. (het zingen is overigens niet meer gelukt die dag…)
Mooiste moment van die dag was de vitamine quiz. Ik had de groep verdeeld in 5 kleinere groepjes. Ieder groepje kreeg van mij 4 gekleurde kaarten met de letters A, B, C en D. Iedere letter was dus een vitamine. Op het bord schreef ik iedere keer een vraag met een bepaalde vitamine als antwoord, die kaart moest dan omhoog gehouden worden. De antwoorden mochten ze opzoeken in hun boeken (uit het hoofd zou waarschijnlijk moeilijk worden gezien het niveau). Uiteraard heb ik ook de score bij gehouden van alle groepjes, want er moest een winnend groepje komen. Met hulp van Isaac (als vertaler waar nodig) was het een super leuke activiteit. Alle kinderen waren betrokken bezig, aan het opzoeken en aan het overleggen. En als de vraag goed was werd er natuurlijk geklapt!
Toen we terug liepen na deze schooldag konden we eindelijk zeggen dat we echt een leuke dag hadden gehad, heerlijk!
Donderdagochtend hebben we weer lessen voorbereid en weer geprobeerd wat kleine activiteiten te gebruiken. Vandaag moest ik ook met de kinderen gaan zingen. Viola had het al een aantal keer gedaan, maar bij mij was het er nog niet van gekomen. In de ochtend heb ik dan ook even de tijd genomen om het volklied te typen en een stuk tekst uit het Engels boek(om te oefenen met lezen). Op school hebben we deze documenten kunnen uitprinten waarbij we konden zorgen voor één blaadje voor twee kinderen. Isaac nam de leiding bij het oefenen van het volkslied, en hoe. Eerst had hij een leerling een stok uit een struikje laten halen. Voordat ik het wist stond hij dirigerend voor de klas. Maar goed dat hij geen conservatorium heeft gedaan, maar lachwekkend was het zeker! Daarnaast werkte het ook voor de kinderen. Tussendoor heeft Isaac hier en daar nog gewerkt aan de uitspraak van sommige woorden.
Hierna heb ik het overgenomen want toen Viola met haar groep had gezongen was er nog een liedje naar voren gekomen: There’s no one like Jezus. Alle liedjes hier gaat trouwens over het geloof, iets anders kennen ze niet. Een super mooi liedje, wat ze ook het Bemba kunnen. Ook mijn kinderen konden het nummer, in het Engels en in het Bemba. Uiteindelijk hebben we beide groepen in mijn klaslokaal bij elkaar gezet en hebben ze samen het volkslied en There’s no one like Jezus gezongen, wat was dat weer leuk zeg! Ten eerste komt er ongelofelijk veel geluid uit die kinderen als ze zingen (laat staan als ze met 80 zijn). Daarnaast hoort bij het tweede lied ook een kleine dansje, super! Isaac stond er weer dirigerend voor en danste vrolijk mee. Gelukkig hebben we een klein stukje vast kunnen leggen op film.
De reden waarom we dit oefenen is omdat we donderdag a.s. een skypegesprek hebben met een school in Heeten. De Vastenactie is op dit moment aan de gang, en is één van de sponsoren van GCMF. De Vastenactie heeft ons verzocht om met lesmateriaal te komen en dit skypegesprek is er een onderdeel van. Komende week gaan we nog verder oefenen en dan komt er ook nog een keyboard bij, ik ben benieuwd!
Vrijdag zijn we redelijk vroeg al naar Luanshua vertrokken om boodschappen te doen en te pinnen. Na een wandeling over de markt (waar we weer een behoorlijk aantal chitenge’s hebben kunnen scoren) zijn we eerst richting de bank gelopen. Na Kevin probeerde ik ook te pinnen. Maar ik kreeg de melding dat mijn kaart niet geldig was, en ik kreeg hem niet terug…. Dus ik in halve stress de bank in gelopen en gaan vragen. Kwam ik uiteindelijk bij een persoon uit die me vertelde dat mijn bank dan een opdracht had gegeven om de kaart in te houden. Dus ik gaan bellen, bleek dat dat niet het geval was. Er was niets mis en geen blokkades. Dus ik terug naar de bank en dat verteld. Kwam er weer een verhaal dat er dan waarschijnlijk een technisch mankement was, maar dat ze de pas niet zomaar terug konden geven. Ik heb dan uiteindelijk wel kunnen regelen dat ik zaterdag terug kon komen met mijn paspoort en dan zou ik de pas misschien terug krijgen (geen garanties…). Uiteindelijk maar verder gegaan en boodschappen gedaan bij de shoprite en vervolgens terug naar huis.
Zaterdag weer terug naar Luanshua (eigenlijk wil je dat niet twee keer op een weekend, maar goed) om mijn kaart terug te krijgen. Uiteindelijk ging het vrij makkelijk. Dezelfde kerel als vrijdag zat er en hij zag mij al klaar zitten met mijn paspoort. Hij riep me bij me toen hij nog met een andere klant bezig was, vergeleek mijn paspoort met mijn kaart en schreef mijn paspoortnummer op in een boek. Wat restte was alleen nog een handtekening van mij en ik had mijn pas terug. Wat een opluchting!! Na wat snelle boodschapjes zijn we weer naar de markt geweest en hebben we weer chitenge’s gekocht. Viola heeft inmiddels 56 meter doek(zo’n 10 kg) en ik 40 meter doek (zo’n 7 kg). Vooral Viola gaat het niet redden met de kilogrammen met de koffers en zal dus waarschijnlijk een pakketje gaan opsturen, haha!
Zondag was een lekker rustig dagje. Na een week met bewolking en veel regen was het eindelijk weer lekker zonnig. Na zowel mijn kleren als mijzelf te hebben gewassen hebben we lekker ontbeten. Na het ontbijt ben ik met Viola aan ons stageverslag gaan werken. Deze avond heeft de vader van katleen voor ons gekookt aangezien hij maandag jarig is, kippen ragout, het was heerlijk!!
Afgelopen woensdag zijn Katleen en Stijn teruggekomen. Ook de ouders van Katleen zijn meegekomen en zullen tot ergens volgende week hier blijven. Leuke mensen waarmee we al lekker hebben kunnen kletsen.
-
18 Maart 2013 - 11:33
Herman Van Mulken:
Hallo Chris,
Allereerst willen Lieske en ik je nog condoleren met het overlijden van je opa. Triest dat je daar ver weg van familie en allen die je dierbaar zijn je verdriet moet zien te verwerken, maar dat doe je volgens ons op een bewonderenswaardige manier. Gelukkig dat je zulke meelevende vrienden bij je hebt en het is natuurlijk in deze tegenwoordige tijd ook 'n geluk, dat je via internet toch snel contact hebt met iedereen die je lief is. Nederland is op deze manier dus toch m.o.m. dichtbij . Linda Beckers uit Elsloo, een lid van ons volleybalclubje, heeft hetzelfde als jij meegemaakt, want zij zit momenteel als au pair in Australië en haar oma (de moeder van haar vader, die op jonge leeftijd is gestorven) is kort geleden overleden. In ieder geval heel veel sterkte met dit verlies van je opa, Chris.
Het verheugt me te lezen, dat jij langzaam maar zeker je draai begint te vinden en met veel humor tegen bepaalde dingen aankijkt. Je begint het hier en daar zelfs leuk te vinden en in je verhalen is een heleboel optimisme te ontdekken. Je kunt het reilen en zeilen daar in Zambia natuurlijk niet vergelijken met hier. Als je echter gaat kijken wat daar in zeer korte tijd al allemaal veranderd is, dan kun je daar alleen maar bewondering voor hebben. Alle veranderingen roepen bij mensen weerstand op en kosten veel tijd en moeite voordat ze ingeburgerd zijn. Je haalt in je laatste verslag aan, dat kinderen in de klas geslagen werden. Ik moet dan met het schaamrood op de kaken bekennen, dat ik in mijn begintijd als onderwijzer ook wel eens 'n tik heb uitgedeeld in de klas. Dat was toen (60-er jaren) heel, maar dan ook héél gewoon. Ouders zeiden tijdens ouderavonden vaak tegen de onderwijzer :"Meister, es hè of zie neet deit wat ze mot doon, gaef ze dan mèr 'n draej om de hwoaren!" En mijn toenmalig hoofd der school (merk op : er waren toen nog geen directeuren op scholen) zei altijd :"Als je een tik uitdeelt, zorg dan wel ervoor, dat de leerling niet met het hoofd tegen het bord slaat!" Ook in de gezinnen zaten toen de handjes los en werd als heel normaal beschouwd. Gelukkig is aan deze vreselijke gewoonte daarna snel een einde gekomen, maar zo zie je maar weer dat in een bepaalde tijd er heel anders gedacht wordt over zaken. Waar wij in de westerse wereld soms eeuwen over hebben gedaan, dat moeten ze in ontwikkelingslanden binnen enkele decennia zien te klaren en ze hebben vanuit de westerse wereld niet altijd zo'n geweldig goede voorbeeld gekregen. Bovendien werken de klimatologische omstandigheden in die landen ook niet altijd mee. Dat ondervinden jullie daar nu aan den lijve.
Wat me ook verheugt is het feit, dat je muziek in je lessen hebt gebracht. Muziek is een internationale taal en door velen, ook door mensen met heel weinig opleiding, te spreken en te verstaan.
Ga zo door op deze ingeslagen weg met humor en relativeren. Het zal voor alle partijen de beste manier zijn om iets op een prettige manier te leren en te bereiken. Blijf lachen en open staan voor alle nieuwe indrukken.
Beste Chris, ik blijf je met veel aandacht volgen en hoop dat je verblijf aldaar zowel jou als de kinderen het nodige oplevert. Dit hoeven natuurlijk niet altijd tastbare zaken te zijn. Sterkte en succes.
Met vriendelijke groet,
'n Ouwt meisterke oet Aelse (ook namens LIeske) -
18 Maart 2013 - 23:50
Tamara:
Lovely stories Chris ! You describe it all so vividly and truthfully. Proud of you all ! -
19 Maart 2013 - 19:42
Samia:
hey chris ik ben het samia van obs de bundeling
zo te horen heb je het daar super leuk!
en ben je bruin?
snappen de kinderen jou
nog veel plezier in africa -
21 Maart 2013 - 17:00
Chris Schrouff:
Hallo allemaal,
bedankt voor jullie leuke reacties!
@Herman: Jouw quotes over het vroegere schoolhoofd maken me direct aan het lachen. Dit laat maar weer zien dat wij niet veel anders zijn dan de mensen hier, zeker vergeleken met vroeger!
@ Samia: Je moet eens weten hoe bruin ik ben geworden hier! Dat ga je allemaal zien als ik terug ben. De kinderen snappen me intussen best goed en dat gaat ook steeds beter. Leuk dat je een berichtje heb achter gelaten!! -
21 Maart 2013 - 19:11
Ans & Jo:
Dag Chris, of is het inmiddels al chocoprins?
Fijn om te lezen dat het nu toch een stuk beter gaat.
Ik denk dat het voor iedere buitenlander wel een hele switch is, om aan te passen in een geheel ander klimaat met een geheel onbekende levenswijze. Uit jouw verslag blijkt gelukkig wel dat jouw inbreng toch wel effect heeft gehad. Mooi toch?
Binnenkort kan je gelukkig wel alle schakelaars op nul zetten en een heel andere kant van Afrika gaan zien en beleven.
Geniet er flink van kerel en houd ons maar op de hoogte van wat jullie mee maken. Altijd leuk voor te lezen!
Groetjes uit het koude Aelse,
Ans & Jo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
