De eerste week vakantie

Djambo!

Het is alweer een tijdje geleden sinds mijn laatste reisverslag. Sinds dat verslag hebben we ontzettend veel gedaan en meegemaakt. Ik ga proberen een samenvatting te maken van alles wat we hebben beleefd.
Ons laatste weekend in Mpongwe was vooral een van afscheid. Op zaterdag hebben we onze afscheidbbq gehad voor het personeel van het guesthouse. Na veel voorbereidingen was het een geslaagde avond. We hebben lekker gegeten en kunnen dansen met het personeel, we hebben ontzettend gelachen!

De zondag hebben we vooral besteed aan inpakken. Verder kwamen er veel nieuwe mensen aan in Mpongwe om mooi werk voor GCMF te gaan doen (ze komen ons een beetje aflossen, hihi).

Maandag zijn we naar Ndola vertrokken samen met Lien (een vriendin van Katleen die ook zondag was aangekomen en mee wilde naar Ndola). Eenmaal bij onze lodge aangekomen zijn we even de stad in geweest. ’s Avonds zijn we weer de stad in geweest, maar deze keer met mijn mentor, hij woont er namelijk. Hij heeft ons eerst meegenomen om iets te eten en daarna zijn we nog naar een soort discotheek geweest, dat was een hele leuke ervaring!

Dinsdag was een drukke dag. Na een stempel in ons paspoort te hebben gekregen, naar de shoprite te zijn geweest en anderhalf uur in de bus t hebben gezeten kwamen we dan in Kapiri Mposhi aan, de vertrekplaats van de TAZARA. Onze drie dagen durende treinreis naar Dar Es Salaam, Tanzania. De trein is mooi op tijd vertrokken. We hadden een 1e klas coupé gekocht (eigenlijk voor 4 personen) en die was best ruim. Je kon ruim zitten en je had genoeg ruimte voor alle spullen op te bergen. We kregen wat zeep, een flesje water en beddengoed. Vanaf het moment dat we het station uitreden hadden we eigenlijk al niets anders dan groen om ons heen. De rest van de drie dagen is dat ook niet veranderd.

In de trein werden we redelijk goed verzorgd. Je kon iets gaan drinken in de bar coupé of je kon wat gaat eten in het restaurant. Maar je kon je eten ook laten brengen. Op de eerste avond na hebben we dit ook altijd laten doen. Als avondeten was er rijst of nshima met kip, T-bone of vis en het ontbijt bestond uit toast met een eitje, twee worstjes (tweede dag waren deze al op) en wat groenten. Lunch kon je ook krijgen, maar de eerste dag zijn we niet eens gevraagd en de tweede dag wel gevraagd maar zijn ze het vergeten door te geven en hebben we dus niets gekregen. Gelukkig hadden we zelf ook brood, pasta en jam meegenomen.

Het fijnste was nog wel dat je bij de tussenstops ook heel veel kon kopen. Op die treinstations weten ze natuurlijk wanneer de trein ongeveer langs komt en dan komen er ontzettend veel mensen iets verkopen aan de ramen. Bananen, samosa’s, oliebollen, gebakken kippenpootjes, ananassen en nog veel meer. Voor een kleinigheidje had je dan wat lekkers voor onderweg.

De treinreis is er eentje die ik iedereen zou aanraden die in de buurt is. Je rijdt door twee prachtige landen met prachtige landschappen, over bruggen en door tunnels en zelfs door een wildpark waar we ons eerste wild hebben gespot! Maar na drie dagen was ik zelf de trein wel een beetje moe…

Donderdag avond zijn we uiteindelijk 18.00 aangekomen in Dar Es Salaam (5 uur en 30 minuten vertraging). Omdat we wisten dat Dar Es Salaam een gevaarlijke stad kan zijn en dat taxi chauffeurs er met je bagage van door willen gaan hebben we alle taxi chauffeurs op het perron afgewezen. Op het begin van het perron stond een politieman en we vroegen hem waar we officiële taxi’s konden vinden, ongevraagd liet hij toen iemand met ons meelopen. Deze loodste ons door de menigte heen (die allemaal in de rij stonden) en heel snel stonden we buiten en bracht hij ons naar een taxi. Deze taxi heeft ons vervolgens naar ons hotel in het centrum van Dar Es Salaam gebracht.

Bij het hotel was er alleen een probleem. We hadden 3 personen op 1 kamer geboekt via Expedia. Ook in mijn bevestigingsmail stond dat zo. Het hotel had echter alleen maar twee persoonsbedden op twee persoonskamers. De receptionist wilde ons eerst met ons drieën in 1 bed laten slapen (Queen size), maar Viola heeft hem duidelijk kunnen maken dat dat niet ging gebeuren. Na veel gedoe en overleg werd besloten ons de grote suite te geven waar ook een bank op stond en dan zou Viola daarop kunnen slapen. Toen zijn we eerst gaan kijken naar de suite en die zag er prima uit! Een grote bank voor Viola, lekker zacht ook nog, en een groot bed voor Kevin en mij. Dus toen hebben we die kamer maar genomen.

Die nacht heb ik heel slecht geslapen en ’s ochtend voelde ik me niet goed. Ik was ontzettend aan het zweten en ik had diarree gekregen. Na het ontbijt, ik heb niet veel gehad, zijn we naar de ferry gebracht. Na wat geregel hadden we ook hier de tickets geregeld en konden we op weg. Op de ferry stond de airco ontzettend hard, waardoor ik het koud had tijdens de twee uur durende toch, ik ging me er dus niet beter op voelen.

Na een taxirit kwamen we 13.00 uur aan bij het Cristal Resort op Zanzibar. En we zagen meteen wat we wilden, een azuurblauwe zee en maagdelijk witte stranden. Vissersbootjes dreven op het water en zeilbootjes zeilden in de verte, genieten. Van dit uitzicht hebben we uiteindelijk ook vier volle dagen genoten aangezien we niet van het terrein af zijn geweest behalve om naar de dokter te gaan. Want na mij, werd Viola zaterdag ook ziek en kreeg Kevin en maandag te pakken. Ook ik ben die hele tijd ziek geweest. Maandag besloot ik dat ik voor de zekerheid naar een dokter wilde omdat ik niet het gevoel had dat de diarree remmers werken. De dokter heeft ons O.R.S. gegeven om te drinken en zinksulfaat pilletjes, die zouden helpen tegen de diarree.

De dagen op Zanzibar hebben we dus liggend doorgebracht in bed en op een strandbedje (en op de wc). Het strandbedje was natuurlijk geen straf, maar op Zanzibar kun je zoveel en we wilden ook graag een aantal dingen doen, maar dat is dus niet gelukt. En het bed liggen word je ook moe.

Nu zitten we in het Transit Motel bij het vliegveld in Dar Es Salaam. Na twee taxi ritjes en een heftige bootreis (wilde oceaan) zijn we goed aangekomen. Morgen vertrekken we naar Livingstone, Zambia. Eindelijk kunnen we terug naar Zambia! We hopen ons dat we daar snel beter gaan voelen en dat we daar wel nog veel kunnen gaan doen, want in Zanzibar hadden we het echt even gehad. Maar goed, we kijken het nieuwe avontuur met een glimlach tegemoet en dan: Hakuna matata!